مجله چرخونکی : اهمال‌کنندگان عادت دارند کاری را که باید انجام دهند تا آخرین لحظه یا تا زمانی که سر رسید آن است به تعویق بندازند. گاهی اوقات این مسئله مهمی نیست و حتی ممکن است مفید باشد. اما می تواند اضطراب و استرس ایجاد کند و به شغل و روابط فرد آسیب برساند.
تصور کنید از عوارض جانبی اهمال‌کاری مزمن رنج می‌برید، زیر بار فشار فزاینده و ساعت‌های کاری دیوانه‌وار زندگی می‌کنید، احساس عجله و ناآمادگی می‌کنید، و همیشه در زیر اسلحه از دست دادن فرصت‌های از دست رفته، گناه، رنجش و رنج می‌برید.
راهنمای مطالعه
چه کسی می خواهد اینطور زندگی کند؟
این یک سبک زندگی طاقت فرسا با استرس و اضطراب است، فشار آزاردهنده ناشی از کمال گرایی، عصبانیت، عدم انگیزه، مهارت های مدیریت زمان ضعیف و نا امیدی است. تصور کنید که هر روز با ترس ها و پشیمانی های فلج کننده به تعویق انداختن کار از خواب بیدار می شوید.
مقابله با اهمال کاری و استرس
به تعویق انداختن کار استرس ایجاد می کند.
برخی از افراد از تفریح و فعالیت بدنی برای کاهش سطح استرس خود برای مدیریت و لذت بردن بیشتر از زندگی استفاده می‌کنند و در عین حال با عواقب اهمال‌کاری مقابله می‌کنند، زیرا یاد می‌گیرند که به تعویق انداختن کار خود را متوقف کنند و بهره ورتر باشند. سایر فعالیت های کاهش استرس شامل گوش دادن به موسیقی آرامش بخش، روشن کردن شمع و ایجاد محیطی آرام تر است.
مقابله با اهمال کاری و کمال گرایی
کمال گرایی یکی از دلایل اصلی تعلل برای بسیاری از افراد است که آنها را فلج می کند و آنها را از باز کردن بهترین زندگی خود باز می دارد.کمال گرایی تفکر معیوب است. از ضرب الاجل استفاده کنید تا کمال گرایی را در جای خود قرار دهید.
بدون ضرب الاجل، می توانید در حلقه ای از تفکر کمال گرا گرفتار شوید که شما را به طور نامحدود به تاخیر می اندازد. شما هرگز از بلوک های شروع خارج نمی شوید. علاوه بر استفاده از ضرب الاجل برای بیرون آوردن شما از کسادی تفکر کمال گرا، به خود اجازه دهید که انسان باشید!
یک برنامه ناقص امروز بهتر از یک برنامه کامل فردا است
اگر خود را در حلقه بی پایانی از تفکر کمال گرا می بینید که می دانید شما را از دستیابی به رویاها و اهدافتان باز می دارد، متوجه شوید که پیشرفت یک فرآیند است.
تعهد به بهبود مستمر و بی پایان شما را بسیار فراتر از تعهد به اطمینان از کامل بودن همه چیز می برد. شما نمی توانید بدون عبور از این سطح به مرحله بعدی برسید. متعهد باشید که اکنون اقدام کنید و در طول مسیر تجدید نظر کنید.
مدیریت زمان در واقع در مورد سازماندهی موثر زمان است.
برای یک ذهن پریشان یا آشفته سخت است که زمان را به طور موثر سازماندهی کند، زیرا مشخص نیست که چه می خواهد، چه نیازی دارد یا باید انجام دهد. هدف همیشه مبهم یا متحرک است. یک محیط نامنظم انرژی را تخلیه می کند و می تواند باعث شود افراد از انجام کاری که باید اجتناب کنند و به تعویق انداختن کارها آسان می شود.
اگر فکرتان بهم ریخته است و محیط کار و زندگی شما کثیف، نامرتب و درهم است، سازماندهی زمان و ادامه کار بسیار سخت است، که همه اینها به تعویق انداختن کار دامن می زند.
استراتژی های سازمان زمان
یک استراتژی محبوب این است که زمان را به تکه های 30 دقیقه ای سازماندهی کنید، بدهید یا بگیرید. در اینجا نحوه عملکرد آن آمده است. کاری را که فکر می‌کنید می‌توانید در عرض سی دقیقه یا کمتر انجام دهید، برنامه‌ریزی کنید و بلافاصله پس از تکمیل آن به خود پاداش دهید.
پاداشی را انتخاب کنید که مشتاقانه منتظر آن هستید و از آن لذت خواهید برد. شاید پاداش شما 10 دقیقه پیاده روی در هوای تازه، تماشای برنامه مورد علاقه خود بعد از کار یا لذت بردن از میان وعده مورد علاقه تان باشد.
شما خود را آموزش می دهید تا فردی شوید که کارها را انجام می دهد.
برخی از کارها زمان کمتری خواهند برد و برخی یک ساعت یا نود دقیقه طول خواهند کشید.حتی اگر کار سی دقیقه‌ای ناخوشایند یا ناراحت‌کننده باشد، به آن ادامه می‌دهید، زیرا می‌توانید تقریباً هر چیزی را برای سی دقیقه تحمل کنید، به علاوه در پایان یک پاداش شایسته در انتظار شماست.
اگر در ابتدا سی دقیقه خیلی طولانی است، چیزی کوتاهتر انتخاب کنید، مانند ده یا پانزده دقیقه. حتی پنج یا شش دقیقه ممکن است زمان کافی برای شروع و در جریان کردن شما باشد. هدف این است که خود را به سرعت وارد عمل کنید تا انجام دهنده باشید، نه تعلل کننده.
اگر از تکه‌های زمان کوتاه‌تری استفاده می‌کنید، قبل از لذت بردن از پاداش، تصمیم بگیرید که چه تعداد باید تکمیل کنید. اگر ایده این است که به ازای هر سی دقیقه اقدامی که انجام می‌دهید به خود پاداش دهید، باید سه قسمت ۱۰ دقیقه‌ای را تمام کنید تا از پاداش خود لذت ببرید. یک بازی از آن بسازید.
مقابله با اهمال کاری و کمبود انگیزه
مردم زمانی که انگیزه ندارند کار را به تعویق می اندازند. فقدان انگیزه می تواند از محل درماندگی یا نا امیدی ناشی شود. زمانی که مدام فکر می کنید “چه فایده ای دارد” شروع کردن سخت است؟ اگر چه همه گهگاه با فرسودگی شغلی و تنبلی دست و پنجه نرم می کنند، اما انگیزه کم مداوم به مسائل عمیق تری اشاره می کند که قبل از وقوع تغییر باید به آنها پرداخت.
اگر با انگیزه کم دست و پنجه نرم می کنید، از خود بپرسید هدف من چیست؟
اوه؟ من از زندگی، شغل، روابط یا ازدواجم چه می خواهم که به آن نمی رسم؟ اگر بهترین زندگی ام را داشته باشم، چه چیزی مرا هدایت می کند؟با شناسایی “انسداد” عاطفی که انگیزه شما را از بین می برد، می توانید با موقعیت روبرو شوید، مهم نیست که چقدر دشوار یا ناراحت کننده باشد، “چرا الهام بخش” خود را بیابید و به سطح بعدی بروید.
هدایت شدن بر اساس یک «چرا» الهام‌بخش، اهمال‌کاری را کاهش می‌دهد، زیرا کاری را که لازم است انجام می‌دهید و برای به دست آوردن آنچه نیاز دارید، می‌خواهید یا رویا دارید، اقدامات ناقصی انجام می‌دهید. در نهایت، قدرت یک مربی یا مشاور خوب را دست کم نگیرید که به شما کمک می کند تا بلوک ها را شناسایی کنید و شفاف سازی کنید. آنها شما را مسئول خواهند دانست و به شما انگیزه می دهند تا برای زندگی رویایی خود اقدام کنید.
به تعویق انداختن کار فلج کننده است. پتانسیل شما را محدود می کند و تا چه حد می توانید پیش بروید. در بهترین حالت، اهمال کاری زندگی متوسط و متوسطی را ایجاد می کند. در بدترین حالت، زندگی آرام و نا امیدی ناشی از ترس را ایجاد می کند.
هر علتی معلولی دارد. اگر اثراتی را که با آن ها سر و کار دارید دوست ندارید، تغییر علت در اختیار شماست. از یکی از استراتژی‌های این مقاله برای ایجاد حرکت استفاده کنید و سپس به ساخت آن ادامه دهید تا بهترین زندگی خود را باز کنید.
