کارشناسان معتقدند که بزرگسالان نیز می توانند به اوریون مبتلا شوند، به خصوص اگر واکسینه نشده باشند یا دوره کامل واکسیناسیون را در دوران کودکی دریافت نکرده باشند. در واقع، بزرگسالانی که واکسینه نشده اند در مقایسه با کودکان بیشتر در معرض عوارض ناشی از اوریون هستند.
اوریون در بزرگسالان چگونه متفاوت است؟
اوریون می تواند با علائمی مشابه علائمی که در کودکان دیده می شود، مانند تب، سر درد، دردهای عضلانی، خستگی و از دست دادن اشتها ظاهر شود. پاروتیت حاد (تورم حاد و دردناک غدد پاروتید که در زیر پینای گوش قرار دارند). با این حال، بزرگسالان نیز ممکن است عوارض شدید تری از جمله تورم بیضه ها (اورکیت) در مردان را تجربه کنند که می تواند منجر به ناباروری و همچنین التهاب تخمدان ها (اوفوریت) در زنان شود.
بزرگسالان همچنین بیشتر احتمال دارد عوارضی مانند مننژیت یا آنسفالیت را تجربه کنند که می تواند جدی و حتی تهدید کننده زندگی باشد. بنابر این، برای بزرگسالان بسیار مهم است که اطمینان حاصل کنند که با واکسیناسیون خود به روز هستند تا از اوریون و عوارض احتمالی آن محافظت کنند.
اوریون چگونه پخش می شود؟
اوریون از طریق تماس با بزاق و ترشحات تنفسی گسترش می یابد. این بدان معناست که شما می توانید با به اشتراک گذاشتن ظروف، فنجان، یا سایر وسایل شخصی با فرد مبتلا، یا با نزدیک شدن به فردی که سرفه یا عطسه می کند، آن را بگیرید. تماس نزدیک در محیط های شلوغ مانند مدارس، دانشگاه ها یا محل کار نیز می تواند خطر انتقال را افزایش دهد.
علاوه بر این، سیستم ایمنی ضعیف، استرس یا خستگی ممکن است مکانیسم های دفاعی بدن شما را کاهش داده و به طور بالقوه حساسیت را افزایش دهد. برای کاهش خطر، اطمینان حاصل کنید که واکسینه شده اید، بهداشت را رعایت کنید، از تماس نزدیک با افراد آلوده خودداری کنید و در طول شیوع بیماری از محیط های شلوغ دوری کنید.
درمان اوریون چیست؟
هدف درمان اوریون در درجه اول مدیریت علائم است، زیرا هیچ داروی ضد ویروسی به طور خاص ویروس اوریون را هدف قرار نمی دهد. رویکرد معمولی برای درمان شامل کاهش درد، کاهش تب، و ارتقای راحتی کلی در حالی که بدن با عفونت مبارزه می کند، است.
مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن اغلب برای کاهش تب و کاهش ناراحتی ناشی از تورم غدد بزاقی استفاده میشوند.
هیدراته ماندن بسیار مهم است، بنابراین نوشیدن مایعات زیاد توصیه می شود، به خصوص اگر کاهش اشتها یا تب وجود داشته باشد.
استراحت کافی به بهبود سریع تر بدن کمک می کند و استفاده از کمپرس های گرم یا سرد روی نواحی متورم می تواند تسکین بیشتری ایجاد کند.
در حالی که اوریون معمولا در عرض 10 تا 14 روز برطرف می شود، مهم است که فرد مبتلا را ایزوله کنید تا از انتشار ویروس به دیگران جلوگیری شود. پس از بهبودی از اوریون، بدن به طور کلی مصونیت دائمی به دست می آورد و احتمال عفونت های بعدی را کاهش می دهد. اگر مشکوک به اوریون هستید، ضروری است که برای تشخیص مناسب و دریافت راهنمایی در مورد مدیریت علائم و پروتکل های جداسازی، به دنبال مشاوره پزشکی باشید.