مو یک فیلامنت پروتئینی است که از فولیکول های مجود در پوست می روید. اگر چه مو یک بافت مرده به حساب می آید اما فولیکول های مو جزو سلول های زنده به حساب می آید. با توجه به اینکه مو از فولیکول های موجود در پوست رشد می کنند سلامت مو به سلامت فولیکول وابسته است.
کمبود اسید فولیک
کمبود اسید فولیک یا ویتامین B۹ می تواند موجب اخلال ساخت کلاژن موجود در پوست و مو شود. کلاژن یک پروتئین سه‌رشته‌ای به حساب می آید و فراوان ترین پروتئین بدن انسان ها محسوب می شود. اسیدفولیک در تکثیر DNA نیز نقش دارد. میزان تکثیر سلول های پوست و مو زیاد است. اسیدفولیک با انتقال گروه متیل در ساخت اسیدآمینه های گوگرد دار در ساختار کلاژن نقش دارد.
ویتامین های گروه B
کمبود ویتامین های گروه B نیز بر سلامت مو اثرگذار است. کمبود بیوتین یا ویتامین B۷ با درماتیت (التهاب پوستی)، ریزش مو و طاسی ارتباط دارد. به طور قطع تامین نیاز روزانه ویتامین B۷ در پیشگیری از ریزش مو اثر دارد همچنین کمبود شدید نیاسین یا ویتامین B۳ سبب بیماری پلاگر می شود. ورم ها، زخم های پوستی و ریزش مو از عوارض اصلی بیماری پلاگر به حساب می آید.
ویتامین E
کمبود ویتامین E می تواند بر رشد و سلامت مو اثر بگذارد، مطالعات بیانگر این است رابطه معنی داری میان «طاسی» و «استرس اکسیداتیو» وجود دارد. به طور کلی افراد مبتلا به طاسی معمولا ظرفیت آنتی اکسیدانی کمتری به ویژه در پوست سر نسبت به سایر افراد دارند. نتایج یک کارآزمایی بالینی حاکی از آن است دریافت روزانه ١٠٠ میلی گرم مشتقات ویتامین E در بیماران مبتلا به ریزش مو به مدت هشت ماه سبب افزایش تعداد مو در مقایسه شد.
کمبود کوبالامین یا B۱۲ می تواند سبب سفیدی مو شود، به نحوی که مصرف ویتامین B۱۲ به مقدار کافی می تواند سبب مشکی شدن موهای سفید ناشی از کمبود کوبالامین شود.
