پژوهشگران «دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو»(UCSD) از هوش مصنوعی برای کمک به حل معمای بیماری آلزایمر و کشف یک درمان بالقوه برای آن استفاده کرده اند.
اگر چه برخی از ژن های خاص در صورت جهش می توانند به بروز آلزایمر منجر شوند، اما این ارتباط تنها درصد کمی از کل بیماران مبتلا به آلزایمر را تشکیل می دهد.
بیشتر بیماران هیچ جهشی در یک ژن شناخته شده عامل بیماری ندارند. در عوض، آنها آلزایمر خود به خودی دارند و علل آن مشخص نیست. کشف این علل در نهایت می تواند مراقبت های پزشکی را بهبود ببخشد. «شنگ ژونگ»(Sheng Zhong)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: متأسفانه، گزینه های درمانی برای بیماری آلزایمر بسیار محدود هستند و پاسخ های درمانی در حال حاضر برجسته نیستند.
ژونگ و گروهش یک بررسی دقیق تر را روی «فسفوگلیسرات دهیدروژناز»(PHGDH) انجام دادند که پیشتر آن را به عنوان یک نشانگر زیستی بالقوه خون برای تشخیص زود هنگام بیماری آلزایمر شناخته بودند. آنها بعدا در یک بررسی تکمیلی دریافتند که هر چه سطح پروتئین و آر ان ای تولیدشده توسط ژن PHGDH بالاتر باشد، بیماری پیشرفته تر است.
به گفته ژونگ، این همبستگی از آن زمان در چندین گروه از مراکز پزشکی گوناگون تأیید شده است. پژوهشگران که مجذوب این همبستگی تکرار پذیر شده بودند، تصمیم گرفتند در این پژوهش بررسی کنند که آیا یک اثر علّی وجود دارد یا خیر. آنها با استفاده از موش ها و ارگانوئیدهای مغز انسان دریافتند که تغییر میزان بیان PHGDH اثرات مهمی بر بیماری آلزایمر دارد. سطوح پایین تر ژن با پیشروی کمتر بیماری مطابقت دارد؛ در حالی که افزایش سطح آن به پیشروی بیشتر بیماری منجر می شود. بنابر این، پژوهشگران ثابت کردند که PHGDH در واقع یک ژن علّی برای بیماری آلزایمر خود به خودی است.
پژوهشگران در تأیید بیشتر این یافته، با کمک هوش مصنوعی مشخص کردند که PHGDH نقشی را بر عهده دارد که پیشتر کشف نشده بود. این پروتئین آغازگر مسیری است که نحوه روشن و خاموش کردن ژن ها توسط سلول های مغز را مختل می کند و چنین اختلالی می تواند به مشکلاتی مانند ابتلا به بیماری آلزایمر منجر شود.
