آیا متوجه شده اید که زیاد رویاپردازی می کنید؟ آیا اغلب تنبل هستید و تمایل دارید هنگام انجام یک کار به راحتی درگیر شوید؟ شما ممکن است به سندرم عدم مشارکت شناختی یا CDS مبتلا باشید.
CDS اولین بار توسط روانشناسان در دهه 1960 و 1970 توصیف شد، زمانی که آنها متوجه شدند که برخی از افراد این ویژگی ها را پایدارتر از دیگران نشان می دهند. اما چرا این سندرم به جای یک ویژگی شخصیتی عجیب و غریب در نظر گرفته می شود؟
تمایز در اثر نهفته است. برای افراد مبتلا به CDS، رفتار آنها به طور قابل توجهی با زندگی روزمره، عملکرد تحصیلی و تعاملات اجتماعی آنها تداخل دارد.
در حالی که همه گهگاه رویا پردازی می کنند، افرادی که CDS دارند به سختی می توانند برای مدت طولانی روی کارها متمرکز بمانند. این فقط مربوط به بی توجهی یا تنبلی نیست، CDS یک الگوی مداوم است که می تواند توانایی فرد برای موفقیت در زمینه های مختلف زندگی را مختل کند.
بر خلاف اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)، که شامل بیش فعالی و تکانشگری است، CDS با “سرعت شناختی کند” مشخص می شود.
یک راه برای بررسی این دو این است که اگر فردی ADHD داشته باشد، می تواند روی چیزی تمرکز کند اما احتمالاً حواسش پرت می شود و تمرکز خود را به چیز دیگری تغییر می دهد. اگر فردی CDS داشته باشد، در وهله اول قادر به تمرکز نیست.
چگونه مشارکت شناختی را شناسایی کنیم؟
تشخیص مشکل است زیرا هیچ معیار رسمی وجود ندارد. با این حال، برخی از روانشناسان از ترکیبی از پرسشنامه ها و مشاهدات رفتاری برای ارزیابی علائمی مانند خیالبافی مکرر، مه آلود شدن ذهن و سرعت پردازش آهسته استفاده می کنند.
والدین و معلمان اغلب این رفتار را در کودکانی گزارش می کنند که به نظر می رسد پاسخ دادن به سؤالات و تکمیل تکالیف بیشتر طول می کشد.
سرعت پردازش آهسته به این معنی است که افراد برای دریافت اطلاعات، درک آن و پاسخ به آنها زمان بیشتری نیاز دارند. به عنوان مثال، در مدرسه، دانش آموزی با سرعت پردازش پایین ممکن است برای پاسخ دادن به یک سوال یا تکمیل یک تکلیف بیشتر طول بکشد، زیرا آنها به زمان بیشتری برای درک مطالب و فکر کردن در مورد پاسخ خود نیاز دارند. این به دلیل کمبود هوش یا تلاش نیست مغز آنها به سادگی اطلاعات را با سرعت کمتری پردازش می کند.
حمایت و درمان CDS هنوز در حال تکامل است. درمان شناختی رفتاری (CBT) معمولاً برای کمک به افراد برای ایجاد راه های بهتر مقابله و بهبود تمرکز استفاده می شود.
برخی از محققان در حال بررسی استفاده از داروهای محرک، مشابه داروهای مورد استفاده برای ADHD هستند، اما شواهد هنوز قطعی نیستند.
تغییرات سبک زندگی، مانند داشتن یک روال خواب پایدارتر و ورزش منظم، نیز برای کمک به مدیریت علائم توصیه می شود.
نداشتن آگاهی
یکی از بزرگترین مشکلات عدم آگاهی است. بسیاری از افراد، ممکن است CDS را صرفا تنبلی یا عدم تلاش بدانند. این فکر می تواند از کمک گرفتن و دریافت حمایت مورد نیاز افراد جلوگیری کند.
درک CDS بسیار مهم است زیرا می تواند به افراد آسیب دیده کمک کند تا حمایت مورد نیاز خود را دریافت کنند. با درک این موضوع که رفتار CDS فقط دمدمی مزاجی نیست یا تلاشی برای نشان دادن اینکه شما خیلی خونسرد نیستید. بلکه شاخص های بالقوه یک موضوع گسترده تر است، می توانیم بهتر از افراد در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی شان حمایت کنیم.
