پر خوری با گروه خاصی از نورون های مغز مرتبط است. محققان در کشفی قابل توجه، گروه خاصی از نورون ها را مشخص کرده اند که به نظر می رسد حتی در غیاب گرسنگی، رفتارهای اجباری در خوردن (پرخوری) را هدایت می کنند.
این یافته می تواند درک ما از اختلالات خوردن را به طور قابل توجهی ارتقاء دهد و اهداف جدیدی برای درمان ارائه دهد.
پرخوری که به عنوان غذا خوردن اجباری نیز شناخته می شود، اختلالی است که با دوره های مکرر مصرف مقادیر زیاد غذا، اغلب به سرعت و تا حد ناراحتی مشخص می شود. پر خوری ناشی از میل شدید به خوردن است، حتی زمانی که فرد گرسنه نیست. افرادی که این اختلال را تجربه می کنند اغلب در طول این دوره ها احساس عدم کنترل می‌کنند و ممکن است به دلیل احساس شرم یا گناه مخفیانه غذا بخورند.
این رفتار می تواند منجر به مشکلات جسمی مختلفی مانند چاقی، دیابت و بیماری های قلبی شود. همچنین به‌طور قابل توجهی بر سلامت روان تأثیر می گذارد که اغلب با استرس، اضطراب و افسردگی همراه است.
علت دقیق پرخوری به‌طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی را شامل می شود. درمان معمولاً شامل درمان هایی مانند درمان شناختی و رفتاری و گاهی دارو برای رسیدگی به مسائل روان شناختی است. مداخله زودهنگام برای مدیریت بهتر و نتایج بهبود بسیار مهم است.
این نورون ها در قشر خاکستری دور قناتی مغز میانی و ناحیه ای که با انواع عملکردهای بدن مانند تنظیم خلق و خوی، خواب و پاسخ استرس مرتبط است، به عنوان سلول های VGAT شناخته می شوند. آنها از انتقال دهنده عصبی گابا استفاده می کنند که در کنترل فعالیت عصبی نقش اساسی دارد.
علیرغم عملکرد های شناخته شده سلول‌های VGAT در مناطق مختلف مغز، رابطه آنها با رفتارهای تغذیه قبلاً نا مشخص بود و این پیوند به‌طور کاملا غیرمنتظره توسط محققانی که بر اضطراب تمرکز می کنند، کشف شد.
فرضیه اولیه بر سلول های VGAT متمرکز بود که ترس و وحشت را کاهش می دهند. در عوض، فعال کردن آنها باعث شد که موش ها دیوانه وار به دنبال غذا بگردند.
آزمایش های بیشتر نتایج جالبی را در رابطه با پرخوری نشان داد که موش های تغذیه شده با فعال سازی این سلول ها رفتار جستجوی شدیدی از خود نشان دادند و بیش از حد معمول غذا مصرف می کردند. بر عکس، زمانی که نورون‌های VGAT مهار شدند، حتی موش های محروم از غذا نیز رفتار غذایی کمتری نشان دادند.
این کشف راه های بالقوه جدیدی را برای درک و درمان شرایطی مانند پرخوری و بی اشتهایی باز می کند.
با شناسایی مدارهای عصبی درگیر در غذا خوردن اجباری، محققان می توانند راهبردهای نوآورانه ای را برای تعدیل این رفتارها کشف کنند و کسانی که با اختلالات خوردن دست و پنجه نرم می کنند، امیدوار باشند.
این تحقیق نه تنها بر تعامل پیچیده بین مناطق مغز و رفتارهای پرخوری اشاره می کند، بلکه بر پتانسیل مداخلات عصبی هدفمند در پرداختن به غذا خوردن اجباری تاکید دارد.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است.
