بیست و شش سال و این تقریباً همان مقداری است که از زندگی ما در خواب می گذرد. حداقل از زمان یونان باستان، دانشمندان سعی کرده اند توضیح دهند که چرا ما زمان زیادی را صرف خواب می کنیم، اما مشخص کردن عملکردهای دقیق خواب دشوار است.
در دهه گذشته، توجه محققان به ماهیت و عملکرد خواب افزایش یافته است. مدل های آزمایشی جدید همراه با پیشرفت های فناوری و تکنیک های تحلیلی به ما نگاه عمیق تری به مغز خواب می دهد. در اینجا برخی از بزرگترین پیشرفت های اخیر در علم خواب آورده شده است.
راهنمای مطالعه
در مورد رویای شفاف چه می دانید؟
مطالعه عصب شناسی رویا پردازی دیگر در حاشیه نیست، اکنون به جریان اصلی تبدیل شده است.
محققان آمریکایی در یک مطالعه در سال 2017 شرکت کنندگان خود را در فواصل زمانی منظم در طول شب از خواب بیدار کردند و از آنها پرسیدند که قبل از زنگ هشدار چه چیزی در ذهن آنها می گذرد. گاهی اوقات شرکت کنندگان هیچ رویایی را به خاطر نمی آوردند. سپس تیم مطالعه لحظاتی قبل از بیدار شدن به آنچه در مغز شرکت کننده می افتد را بررسی کردند.
یادآوری محتوای رویا توسط شرکت کنندگان با افزایش فعالیت در ناحیه داغ خلفی، ناحیه ای از مغز که ارتباط نزدیکی با آگاهی دارد، مرتبط بود. محققان می توانند وجود یا عدم وجود تجارب رویایی را با نظارت بر این منطقه در زمان واقعی پیش بینی کنند.
یکی دیگر از پیشرفت های هیجان انگیز در مطالعه رویاها، تحقیق در مورد رویاهای شفاف است که در آن شما از خواب دیدن خود آگاه هستید. یک مطالعه در سال 2021 ارتباط دو طرفه بین یک رویاپرداز و یک محقق ایجاد کرد. در این آزمایش، شرکت کنندگان با حرکت دادن چشمان خود در یک الگوی از پیش توافق شده به محقق نشان دادند که در حال خواب هستند.
محقق مسائل ریاضی را خواند (هشت منهای شش چیست؟). خواب بیننده می توانست با حرکات چشم به این سوال پاسخ دهد. رویاپردازان دقیق بودند، که نشان می داد آنها به عملکردهای شناختی سطح بالایی دسترسی داشتند. محققان از پلی سومنوگرافی که بر عملکردهای بدن مانند تنفس و فعالیت مغز در طول خواب نظارت می کند، استفاده کردند تا تایید کنند که شرکت کنندگان در خواب بودند.
این اکتشافات محققان رویا را در مورد آینده “رویای تعاملی” مانند تمرین یک مهارت یا حل یک مشکل در رویاهایمان هیجان زده کرده است.
مغز ما هنگام خواب خاطرات را تکرار می کند!
یک بررسی در سال 2023 نشان داده است که خاطراتی که در طول روز شکل می گیرند، در هنگام خواب دوباره فعال می شوند. محققان این موضوع را با استفاده از تکنیک های یادگیری ماشینی برای «رمزگشایی» محتویات مغز خواب کشف کردند.
یک مطالعه در سال 2021 نشان داد که الگوریتم های آموزشی برای تمایز بین خاطرات مختلف در هنگام بیداری، مشاهده دوباره الگوهای عصبی مشابه در مغز خواب را ممکن می سازد. یک مطالعه متفاوت، همچنین در سال 2021، نشان داد که هر چقدر این الگوها در طول خواب دوباره ظاهر می شوند، مزیت بیشتری برای حافظه خواهند داشت.
در روش های دیگر، دانشمندان توانسته اند با پخش صداهای مرتبط با حافظه مورد نظر در حالی که شرکت کننده در خواب بود، خاطرات خاصی را دوباره فعال کنند. یک متاآنالیز در سال 2020 از 91 آزمایش نشان داد که وقتی حافظه شرکت کنندگان بعد از خواب آزمایش می شد، در مقایسه با محرک های کنترلی که صداهایشان دوباره پخش نمی شد، بیشتر محرک هایی را که صداهایشان در طول خواب پخش می شد، رابه یاد می آوردند.
تحقیقات همچنین نشان داده اند که خواب حافظه را برای مهم ترین جنبه های یک تجربه تقویت می کند، خاطرات ما را بازسازی می کند تا روایت های منسجم تری را شکل دهد و به ما کمک می کند تا راه حل هایی برای مشکلاتی که در آنها گیر کرده ایم پیدا کنیم.
خواب ذهن ما را سالم نگه می دارد
همه ما می دانیم که کمبود خواب باعث ایجاد احساس بدی در ما می شود. مطالعات آزمایشگاهی محرومیت از خواب، که در آن محققان شرکت کنندگان مشتاق را در طول شب بیدار نگه می دارند، با اسکن های مغزی عملکردی MRI ترکیب شده اند تا تصویری دقیق از مغز محروم از خواب ارائه دهند. این مطالعات نشان داده است که کمبود خواب ارتباط بین شبکه های مختلف مغز را به شدت مختل می کند. این تغییرات شامل از هم گسیختگی ارتباط بین نواحی مغز مسئول کنترل شناختی و تقویت آنهایی است که درگیر تهدید و پردازش هیجانی هستند.
نتیجه این امر این است که مغز کم خواب در یادگیری اطلاعات جدید بدتر، در تنظیم احساسات ضعیف تر و قادر به سرکوب افکار مزاحم نیست. کم خوابی حتی ممکن است باعث شود کمتر به دیگران کمک کنید. این یافته ها ممکن است توضیح دهند که چرا کیفیت خواب ضعیف در سلامت روانی بسیار رایج است.
ما می توانیم خواب را مهندسی کنیم
خبر خوب این است که تحقیقات در حال توسعه درمانی برای داشتن خواب بهتر در شب و افزایش فواید آن است. به عنوان مثال، انجمن تحقیقات خواب اروپا و آکادمی پزشکی خواب آمریکا درمان شناختی رفتاری را برای بی خوابی (CBT-I) توصیه می کنند. CBT-I با شناسایی افکار، احساسات و رفتارهایی که به بی خوابی کمک می کنند، کار می کند، که سپس می تواند برای کمک به خواب اصلاح شود.
