مصرف بیش از حد پروتئین به ویژه از منابع حیوانی، سطح فاکتور رشد شبه انسولین ۱ یا «آی جی اف-۱» (IGF-۱) را افزایش می دهد. این ماده، نوعی هورمون است که همراه با هورمون رشد به شکل گیری و رشد استخوان و بافت های بدن کمک می کند.
آی جی اف-۱ هورمونی است که عمدتا در کبد تولید می‌شود و در رشد و تنظیم متابولیسم نقش کلیدی دارد. این هورمون در دوران کودکی و برای ترمیم عضلات ضروری است اما بالا بودن دائمی آی جی اف-۱ در بزرگسالی با پیری زیستی سریع تر و در نتیجه افزایش خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با سن به ویژه سرطان همراه است.
افزایش رشد سلولی بدون در نظر گرفتن روند ترمیم و احیا، خطر بروز جهش های دی ان ای را بالا می برد، جهش هایی که ممکن است برخی سرطان ها، دیابت نوع۲ و بیماری های قلبی‌ـ‌عروقی را سبب شوند. عضلات بدن را سریع تر از روند طبیعی با پیری زودرس مواجه می کند.
اگر کمتر از ۶۵ سال دارید، مصرف روزانه ۰.۳۱ تا ۰.۳۶ گرم پروتئین گیاهی به ازای هر نیم کیلوگرم وزن بدنتان کافی است. برای مثال، فردی که حدود ۶۸ کیلوگرم وزن دارد باید روزانه بین ۴۶.۵ تا ۵۴ گرم پروتئین مصرف کند که تقریبا با هفت عدد تخم مرغ بزرگ، ۲۰۰ گرم سینه مرغ یا دو فنجان عدس پخته برابر است.
اگر بیش از ۶۵ سال دارید و عضلاتتان در حال ضعیف شدن و وزنتان در حال کم شدن است، باید مصرف پروتئین را کمی افزایش دهید. افراد می توانند مصرف پروتئین را از منابعی مانند ماهی، تخم مرغ، پنیر و ماست تهیه‌شده از شیر بز یا گوسفند افزایش دهند.
