فیستول مقعدی و آبسه چه تفاوتی دارند؟ نشانه‌ های هشدار دهنده

آبسه مقعدی یک حفره عفونی پر از چرک در نزدیکی مقعد است. فیستول مقعدی یک تونل کوچک است که از دهانه داخل کانال مقعد به سوراخ بیرونی در پوست نزدیک مقعد می‌رود. فیستول مقعدی اغلب از یک آبسه مقعدی قبلی یا فعلی ناشی می شود.

حدود 50 درصد از افراد مبتلا به آبسه دچار فیستول هم می شوند. با این حال، فیستول می تواند بدون آبسه نیز رخ دهد.

اگر غدد مقعدی مسدود شوند، ممکن است منجر به عفونت شود. هنگامی که عفونت جدی است، اغلب منجر به آبسه می شود. باکتری ها، مدفوع یا مواد خارجی نیز می توانند غدد مقعدی را مسدود کرده و باعث ایجاد آبسه شوند. بیماری کرون، سرطان، تروما و تشعشعات می تواند خطر عفونت و فیستول را افزایش دهد.

سه بیماری شایع و دردناکی که می توانند بر مقعد تاثیر بگذارند عبارتند از: شقاق مقعد، آبسه پری مقعد و فیستول مقعد.

شقاق مقعد پارگی های کوچکی در پوشش مقعد هستند. آنها می توانند در حین و بلافاصله پس از اجابت مزاج بسیار دردناک باشند زیرا حلقه عضلانی اطراف مقعد منبسط می شود.

آبسه ها حفره های موضعی چرک هستند که در اثر عفونت های باکتریایی ایجاد می شوند. آبسه می تواند در هر قسمتی از بدن رخ دهد. باکتری ها به بافت اطراف کانال مقعد حمله می کنند و آبسه ایجاد می شود.

فیستول می تواند در نتیجه آبسه ایجاد شود یا ممکن است خود به خود ایجاد شود. این کانال ها یا مجاری کوچکی هستند که در صورت وجود عفونت و التهاب ایجاد می شوند. بیشتر اوقات، فیستول از راست روده به یک سوراخ در پوست نزدیک مقعد می رود. فیستول در زنان ممکن است به داخل واژن یا مثانه باز شود.

آبسه مقعدی و فیستول مقعدی دو بیماری مرتبط هستند که نواحی مقعد و رکتوم را تحت تاثیر قرار می دهند، اما در ماهیت، علل، علائم و رویکردهای درمانی متفاوت هستند. درک این تفاوت ها برای افرادی که با این شرایط سر و کار دارند بسیار مهم است. در اینجا تمایزات کلیدی بین آبسه مقعد و فیستول مقعد را بررسی می کنیم.

تعریف آبسه مقعد و فیستول مقعد

آبسه مقعد:

آبسه مقعدی تجمع دردناک و موضعی چرک در نزدیکی مقعد یا راست روده است. اغلب به دلیل عفونت غده یا مجرای مقعدی ایجاد می شود. علائم ممکن است شامل درد شدید، تورم، قرمزی و تب باشد.

فیستول مقعد:

فیستول مقعدی یک تونل کوچک است که بین آبسه مقعد و پوست اطراف مقعد ایجاد می شود. معمولاً در نتیجه یک آبسه پاره شده ایجاد می شود که به طور کامل بهبود نیافته است. علائم ممکن است شامل آبسه های مکرر، ترشح مداوم چرک یا خون و ناراحتی باشد.

علائم

بیمار مبتلا به آبسه مقعدی ممکن است درد، قرمزی یا تورم در ناحیه اطراف مقعد داشته باشد. سایر علائم رایج عبارتند از احساس بی حالی و خستگی، تب و لرز.

بیماران مبتلا به فیستول نیز دارای علائم مشابه و همچنین تخلیه از دهانه نزدیک مقعد هستند. اگر این علائم هر چند هفته یکبار در همان ناحیه ظاهر شوند، مشکوک به فیستول می‌شوند.

تشخیص

اکثراً آبسه و فیستول مقعدی بر اساس یافته های بالینی تشخیص داده می شوند. گاهی اوقات، تصویربرداری مانند اولتراسوند، سی تی اسکن یا MRI می تواند به تشخیص و مدیریت آبسه های عمیق تر کمک کند و ممکن است برای مشاهده تونل فیستول استفاده شود.

درمان

درمان آبسه مقعد در اکثر شرایط تخلیه آبسه با جراحی است. این نکته مهم است که جراح با درمان آبسه و فیستول آشنا باشد. جراحان عمومی و کولورکتال در این زمینه متخصص هستند.

دارو برای درمان فیستول مقعدی وجود ندارد و این بیماری با دارو قابل درمان نمی باشد. تنها در صورتی که عفونت فیستول زیاد باشد ممکن است پزشک داروی چرک خشک کن یا “آنتی بیوتیک برای فیستول مقعدی” (سیپروفلوکساسین یا مترونیدازول) تجویز کند اما این به معنای درمان فیستول با دارو نیست.

درمان دارویی فیستول – www.partoclinic.com

برای اکثر بیماران، آبسه را می توان با جراحی از طریق یک روش ساده تخلیه کرد. یک برش کوچک در پوست نزدیک مقعد ایجاد می شود تا عفونت تخلیه شود. این کار در مطب جراح با بی حسی موضعی یا در اتاق عمل با بیهوشی عمومی انجام می شود.

برخی از بیماران که به دلیل دیابت یا مشکلات ایمنی به عفونت های شدیدتر مبتلا می شوند، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.

جراحی تقریباً همیشه برای درمان فیستول مورد نیاز است. در بسیاری از بیماران، اگر فیستول خیلی عمیق نباشد، فیستولوتومی انجام می شود. در طی این جراحی، مسیر فیستول باز می‌شود تا امکان بهبودی از پایین به بالا فراهم شود. جراحی ممکن است نیاز به تقسیم بخش کوچکی از عضله اسفنکتر داشته باشد. مقدار زیادی از عضله اسفنکتر برای جلوگیری از بی اختیاری مدفوع تقسیم نشده باقی می ماند. موارد دشوارتر ممکن است به چندین عمل جراحی نیاز داشته باشد.

آنتی بیوتیک ها به تنهایی در درمان آبسه یا فیستول موثر نیستند. اگر بیمار دارای مشکلات ایمنی، مشکلات قلبی یا سلولیت گسترده (عفونت باکتریایی پوست و بافت های زیر پوست) باشد، علاوه بر جراحی ممکن است به آنتی بیوتیک نیز نیاز باشد.

جراح در مورد مراقبت های مناسب پس از جراحی به شما توصیه می کند. متاسفانه، با وجود درمان مناسب و بهبودی کامل، آبسه یا فیستول ممکن است عود کند. اگر آبسه عود کند، نشان می دهد که شاید فیستول وجود دارد که باید درمان شود. اگر فیستول عود کند، احتمالاً برای درمان مشکل به جراحی اضافی نیاز خواهد بود.

عوارض

آبسه مقعد:

در صورت عدم درمان، عفونت می تواند گسترش یابد و منجر به عوارض شدید شود.

فیستول مقعد:

عوارض ممکن است شامل عود آبسه، بازسازی فیستول یا بی اختیاری در برخی موارد باشد.

سوالات متداول در مورد فیستول و آبسه مقعد

آبسه مقعدی و فیستول مقعد مراحل مختلفی در سیر بیماری زمینه ای یکسان هستند. در بیشتر موارد، آبسه شروع کننده بیماری است و به شکل حاد است، در حالی که فیستول معمولاً مرحله دوم است و یک التهاب مزمن است.

چگونه آبسه پری مقعدی همراه با فیستول را درمان کنیم؟

آبسه پری مقعدی باید با برش و درناژ به موقع درمان شود. زهکشی باید تا حد امکان نزدیک به مقعد انجام شود تا طول هر مسیر احتمالی فیستول بعدی کوتاه شود.

اول آبسه ایجاد می شود یا فیستول؟

فیستول های آنورکتال در اکثر موارد ناشی از یک آبسه از پیش موجود هستند. آبسه ای که قبلا تخلیه شده ممکن است به طور دائم در همان محل عود کند، یا در حال تخلیه به طور متناوب یا مداوم باقی بماند. در هر دو مورد، تشخیص فیستول مقعد تقریباً قطعی است.

چگونه از فیستول بعد از آبسه جلوگیری کنیم؟

حدود 50 درصد از افراد مبتلا به آبسه دچار فیستول می شوند. درمان آنتی بیوتیکی به دنبال برش و تخلیه آبسه مقعدی با 36 درصد کمتر احتمال تشکیل فیستول همراه است. یک دوره  5 تا 10 روزه از آنتی بیوتیک ها پس از تخلیه آبسه می تواند از تشکیل فیستول در بیماران سالم جلوگیری کند.

آیا می توان فیستول را با دست زدن احساس کرد؟

فیستول رکتوواژینال به ندرت باعث درد یا ناراحتی می شود و نمی توانید باز شدن آن را با انگشتان خود احساس کنید. اما ممکن است متوجه مشکلات دیگری مانند نشت گاز یا مدفوع، افزایش عفونت و رابطه جنسی دردناک شوید.

اگر آبسه پری مقعدی بترکد چه می شود؟

آبسه پری مقعدی اگر درمان نشود از طریق پوست باز می شود و یک تونل ایجاد می کند. این تونل یک اتصال غیر طبیعی بین مقعد و پوست ایجاد می کند و به آن فیستول مقعدی می گویند. فیستول پس از تشکیل، نیاز به جراحی دارد.