اگر شکر را کنار بگذارید، پس از سه هفته مغزتان عملکرد بهتری خواهد داشت. مواد غذایی زود هضم شامل کربوهیدرات های تصفیه شده مانند قند، شکر، آرد، برنج سفید و سایر کربوهیدرات هایی می شود که فیبر بالایی نداشته و چون به سرعت معده را تخلیه می کنند، معمولا قند خون را سریع بالا می برند.
کربوهیدرات ها به دو دسته خوب و بد تقسیم می شوند: کربوهیدرات های خوب، سریع هضم نمی شوند، از افزایش قند خون و انسولین جلوگیری کرده و به دیر گرسنه شدن و سیر ماندن کمک می کنند.
شکر جزء کربوهیدرات های زود هضم بوده و برای بدن ما مضر است. کربوهیدرات های با جذب سریع، شروع به نفوذ به بدن می کنند و به مغز می رسند. وقتی که قند را در دهان خود می گذارید، پرزهای چشایی زبان را فعال می کند تا سیگنال های مثبتی را به مغز بفرستد. این سیگنال ها سیستم پاداش مغز را فعال می سازد تا هورمون دوپامین آزاد کند. این هورمون باعث خوشحالی و شادی می شود. مغز شکر را دوست دارد؛ زیرا فرد را آرام می کند و فرد از دریافت آن لذت می برد.
کربوهیدرات های سریع عبارتند از شکر، فروکتوز، شیرینی، کیک و بستنی. کاهش مصرف این گونه مواد غذایی در رژیم غذایی و افزایش مصرف کربوهیدرات های طولانی و کند هضم ضروری است. برای مثال کربوهیدرات های بلند محصولاتی هستند که از گندم دوروم تهیه می شوند.
فقط سه هفته شکر نخوردن می تواند در خلق و خو و عملکرد بهتر مغز تاثیر بگذارد. وجود مخاط در دهان در صبح را کاهش دهد و عملکرد روده ها را پایدارتر کند. شکر مانند یک ماده مخدر روی بدن عمل می کند و باعث کندی و احساس خستگی می شود.
