با توجه به اینکه تاریخچه زمان استفاده از صفحه نمایش شبیه منظر شهری است، ما مجموعاً خود را محکوم به آینده ای می کنیم که توسط دستگاه های دیجیتال ما کنترل می شود. چیزی که نگران کننده است، این است که کودکان نو پای ما به سرعت از آن پیروی می کنند. اغلب یک خطر شغلی، فرسودگی و شاغل بودن والدین و مراقبان به ترک کردن کودکان خود با موبایل و تبلت متوسل می شوند.
کودکان به راحتی قابل تأثیرگذاری هستند، به همان اندازه (اگر نه بیشتر) به دنیای سمعی و بصری علاقه مند می شوند. وقتی بزرگسالان به ۸ تا ۹ ساعت استفاده از تلفن همراه در روز مشغول هستند، آیا واقعاً بچه های کوچک مقصر هستند؟
اگر زمان استفاده افزایش یابد چه اتفاقی برای کودکان می افتد؟
مطالعات نشان می دهد که افزایش زمان و خیره شدن به نمایشگر بر میزان توجه کودکان تأثیر می گذارد. کودکان از بیش فعالی و اختلال کمبود توجه همراه با مشکلات تمرکز و تعامل اجتماعی رنج می برند.
کودکان روز به روز قدرت های منفی بالایی را ثبت می کنند. به دلیل کلاس های آنلاین، این زمان هم افزایش یافته است و در نتیجه پدیده ای به نام نزدیک بینی قرنطینه ای شناخته می شود.
بیشتر بچه ها به دستگاه های هوشمند چسبانده شده اند و صفحه های الکترونیکی را در فاصله کمتر از ۲ فوتی مشاهده می کنند. این منجر به طولانی شدن زمان خیره شدن به صفحه نمایش و در نهایت به چشم آنها آسیب می رساند.
فقدان فعالیت در فضای باز در نتیجه افزایش این زمان می تواند بچه ها را ناخوشایند و بی حال کند، و به عنوان یک بد اخلاقی در آنها ظاهر شود.
بنابر این، مقدار ایده آل چقدر است؟
وقتی کودکی در حال انجام تکالیف آنلاین است، آن زمان حساب نمی شود. اما در موارد دیگر، تماشای تلویزیون یا پخش محتوای سرگرم کننده نباید بیش از یک ساعت مجاز باشد.
اجماع عمومی در میان پزشکان این است که کودکان زیر 5 سال نباید بیش از 45 دقیقه تا 1 ساعت از صفحه نمایش استفاده کنند، همچنین با راهنمایی و نظارت والدین برای اطمینان از نزدیک نشدن آنها به صفحه نمایش.
