به آخرین باری فکر کنید که یک کابوس بسیار وحشتناک دیدید که شما را از خواب بیدار کرد. چه دیدی، چه احساسی کردی و چه فکر کردی؟ آیا به سرعت بهبود یافتید؟ یا برای بقیه روز به آن فکر کردید؟ یک مطالعه اخیر در دانشگاه ایالتی اورگان نشان داد افرادی که احساس تنهایی می کنند، احتمالاً در نتیجه استرس، کابوس می بینند. استرس که با تفکر تکراری و برانگیختگی بیش از حد ترکیب شده است، ممکن است منجر به هجوم کابوس های شبانه شود.
راهنمای مطالعه
واقعاً تنهایی چیست؟
تنهایی یک احساس ناراحت کننده از انزوا یا فقدان روابط مرتبط و قابل اعتماد است. این می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از نداشتن روابط معنادار گرفته تا احساس عدم حمایت در موقعیت های استرس زا تا ترس از ایده ارتباط با دیگران. در حالی که تنهایی گهگاه رایج است، تنهایی فراگیر که بر خلق و خو یا کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد، توجه به این مشکل را ایجاب می کند. یکی از نشانه هایی که باید مراقب آن بود، اختلال در خواب است، به خصوص اگر به کابوس ختم شود.
کابوس ها از کجا می آیند؟
کابوس ها زمانی رخ می دهند که مغز خود آگاه ما خاموش باشد، اما ناخود آگاه ما همچنان به دنیای اطرافمان پاسخ می دهد. تحقیقات نشان می دهد کابوس ها اغلب در طول خواب REM یا مراحل عمیق تر خواب، زمانی که ناخود آگاه فعال است، رخ می دهد. هنگامی که عوامل محیطی مانند استرس، اضطراب، تشدید می شوند، خواب ما به سرعت آن احساسات را منعکس می کند.
بسیاری از ما در زندگی روزمره خود استرس و اضطراب معمولی را تحمل می کنیم، اما وقتی افرادی که تنهایی مزمن را تجربه می کنند با این حوادث مواجه می شوند، اغلب کسی را ندارند که به آنها مراجعه کنند. ارتباط بین تنهایی و کابوس ها ممکن است با ترس ها و اضطراب های ذهن ما بدون حمایت اجتماعی برای آرام کردن ما مرتبط باشد. علاوه بر این، احساس تنهایی شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به فشار خون بالا، بیماری های قلبی عروقی و سایر شرایط سلامتی از طریق استرس را تشدید می می کنند.
تنهایی را نیز می توان به دو صورت دسته بندی کرد: تنهایی اجتماعی و احساس تنهایی. تنهایی اجتماعی به عنوان فقدان تعامل یا روابط اجتماعی تعریف می شود و شبیه به انزوا یا کناره گیری از تعامل اجتماعی است. تنهایی عاطفی احساسی است که فرد از نظر عاطفی به دیگران نزدیک نیست یا به خوبی درک نمی شود. تنها نبود ارتباط نیست که می تواند منجر به تنهایی شود، بلکه این باور نیز هست که هیچ کس نمی تواند ما را درک کند. هنگامی که تصمیم گرفتیم درک نشویم، ممکن است خود را به نوعی منزوی کنیم.
چگونه با تنهایی مبارزه کنیم
هیچ راه حل یکسانی برای مبارزه با تنهایی وجود ندارد، و این فرآیند نمی تواند در یک روز کامل شود، اما راه هایی وجود دارد که می توانید احساس کنید بیشتر با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار می کنید.
وظایف روزانه در فضای باز
متعهد شدن به کارهای روزانه که نیاز به بیرون رفتن از خانه دارند. کارهای ساده ای مانند راه رفتن یا رفتن به پارک می تواند راه هایی را برای تعامل و کاهش احساس تنهایی ارائه دهد. شما نیازی به مکالمه ندارید با بیرون رفتن و قرار گرفتن در اطراف افراد دیگر، احساس ارتباط بیشتری خواهید کرد.
رویدادهای جامعه
داوطلبی و شرکت در یک کلاس گروهی یا ورزش گروهی راه های دیگری برای مشارکت و ایجاد مکالمات معنادار است. مراقب رویدادهای اجتماعی در منطقه خود باشید و قصد رفتن به آن را داشته باشید.
تماس های تلفنی
این یکی می تواند سخت باشد اما مزایای آن بسیار مثبت است. تلاش برای تماس تلفنی با یک عزیز در هفته می تواند به تعمیق ارتباط شما کمک کند، به خصوص اگر رویدادهای حضوری مورد علاقه شما نباشد یا عزیزان شما در دوردست زندگی می کنند.
نتیجه
گفتن آن بسیار ساده تر از انجام آن است، اما درمان می تواند به شما کمک کند تا ریشه مشکل را پیدا کنید. تعریف ریشه های تنهایی ممکن است به شما کمک کند تا روی آنها کار کنید و استراتژی هایی برای بهبود آنها شناسایی کنید.
