بر اساس تحقیقات انجام شده، کاهش توانایی های تمرکز و یادگیری در دوران کودکی و نوجوانی می تواند با سه برابر شدن خطر سکته مغزی قبل از 50 سالگی مرتبط باشد.
در حالی که توانایی های ذهنی پایین تر با خطرات بالاتر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و متابولیک مرتبط است، محققان گفتند که شواهد در این رابطه متناقض است. آخرین یافته ها در مجله اپیدمیولوژی و سلامت جامعه منتشر شده است.
در تجزیه و تحلیل خود، تیم محققان، از داده های بیش از 17.4 هزار جوان بین 16 تا 20 سال که به عنوان بخشی از ارزیابی استفاده کردند.
این داده ها شامل وزن، فشار خون، وضعیت دیابت و سایر عوامل مانند تحصیلات، زمینه اجتماعی-اقتصادی و توانایی ذهنی از جمله تمرکز، استدلال و حل مسئله بود.
داده های ارزیابی مقایسه شد. تا سال 2018، اولین سکته یا مرگ یک فرد، هر کدام که زودتر اتفاق بیفتد، برای تجزیه و تحلیل استفاده می شد.
در میان شرکت کنندگان با توانایی ذهنی پایین تا متوسط (نمرات IQ تا 118)، موارد سکته مغزی شایع تر بود، به طوری که این افراد در مقایسه با افرادی که بالاتر از 50 سالگی را تجربه کردند، 2.5 برابر بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قبل از 50 سالگی قرار داشتند.
از مجموع 908 مورد سکته مغزی ثبت شده بین سال های 2014 تا 2018، 767 مورد ناشی از لخته شدن خون (سکته مغزی ایسکمیک) بوده است که 41 درصد از آنها قبل از رسیدن به 40 سالگی رخ داده است.
محققان دریافتند که در بین این 767 مورد سکته مغزی ایسکمیک، این خطر در شرکت کنندگان با توانایی ذهنی متوسط تقریباً دو برابر و در افرادی که توانایی های ذهنی پایینی در دوران نوجوانی داشتند، سه برابر بیشتر بود.
علاوه بر این، نویسندگان دریافتند که خطر سکته مغزی به ازای هر واحد کاهش توانایی ذهنی در مقیاس 1 تا 9 توسعه یافته توسط آنها، 33 درصد افزایش می یابد.
بر اساس مقیاس توسعه یافته توسط محققان، نمره 1-3 با ضریب هوشی زیر 89 (پایین)، 4-7 به ضریب هوشی 90-118 (متوسط) و 8-9 به ضریب هوشی بالای 118 (بالا) مطابقت دارد.
حتی از آنجایی که هیچ رابطه علت و معلولی ایجاد نشده بود، آنها پیشنهاد کردند که توانایی ذهنی (یا عملکرد شناختی) می تواند برای شناسایی افرادی که در معرض خطر بالاتر سکته مغزی هستند و در نتیجه ناتوانی و مرگ را به تاخیر می اندازد، مفید باشد.
