آیا اعتماد کردن می تواند به ژن افراد مرتبط باشد!

اگر یک غریبه مضطرب در خانه شما را بکوبد و بخواهد از تلفن شما استفاده کند، آیا مجبور می شوید؟ اگر به شما اطمینان دهند که بر می گردند و پول شما را پس می دهند، در مورد اینکه به آنها پول برای سوار اتوبوس شدن قرض بدهید چطور؟ در دنیای از هم گسیخته امروزی، اعتماد گریزان به نظر می رسد و شکاف ها عمیق است. بسیاری از مردم به سختی می توانند به غریبه ها اعتماد کنند، شاید به ویژه آنهایی که با ما متفاوت هستند.

اما چرا؟ پیشرفت اخیر توسط تیم بین المللی محققان که در Scientific Reports منتشر شده است، مبانی ژنتیکی اعتماد را روشن کرده است. توانایی ما برای اعتماد به غریبه ها ممکن است چیزی بیش از یک ویژگی اجتماعی یا روانی باشد می تواند ریشه در DNA ما هم داشته باشد.

این مهم است، زیرا به نظر می رسد که ممکن است افرادی که اعتماد می کنند در مقایسه با افراد شکاک تر، زندگی طولانی تر و سالم تری داشته باشند.

تحقیقات نشان داده است افرادی که به غریبه ها اعتماد دارند، حتی با در نظر گرفتن عواملی مانند سیگار کشیدن، سن و جنسیت بیولوژیکی، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی به میزان قابل توجهی کمتر است. با این حال، درک اینکه چرا چنین است، هنوز مبهم است.

این موضوع اعتماد که عمدتاً به عنوان یک ساختار اجتماعی در نظر گرفته می شود. دو نظریه اصلی برای توضیح اینکه چرا برخی افراد نسبت به دیگران اعتماد بیشتری دارند، پدید آمده است. یکی نشان می دهد که اعتماد یک ویژگی پایدار است که بر اساس تجربیات اولیه زندگی شکل گرفته است.

مورد دیگر معتقد است که تحت تأثیر ارزیابی مداوم یک فرد از محیط اجتماعی است. به راحتی می توان پاسخ سؤال استاندارد اعتماد اجتماعی را تصور کرد: آیا می گویید که می توان به اکثر مردم اعتماد کرد یا نمی توان در برخورد با مردم خیلی مراقب بود؟ بستگی به این دارد که آیا روز قبل از شما دزدی شده بود یا اینکه کیف پول گم شده تان را پس داده بودند.

این جایی است که تحقیقات وارد می شود. در حال حاضر واحد اپیدمیولوژی ژنتیک و مولکولی در دانشگاه لوند، سوئد در تلاش برای کشف زیر بنای بیولوژیکی اعتماد و پیوندهای آن با سلامتی بوده است. آخرین مطالعه، شامل 33882 اهداکننده خون دانمارکی، نقطه عطف مهمی در این تلاش است.

با داده های ژنتیکی و اطلاعات در مورد تمایل شرکت کنندگان به اعتماد به غریبه ها، بزرگترین مطالعه ارتباط ژنومی (مطالعاتی که صفات را با ژن ها مرتبط می کند) اعتماد اجتماعی را تا به امروز انجام دادند.

آنها سطوح اعتماد فردی را از پاسخ های شرکت کنندگان به سؤالات اعتماد اجتماعی سفارشی و معتبر به دست آوردند. تجزیه و تحلیل آنها یک ژن واحد به نام PLPP4 را شناسایی کرد که به شدت با ویژگی اعتماد به دیگران مرتبط بود.

همچنین آنها کشف کردیند که ژن PLPP4 6 درصد از تغییرات اعتماد اجتماعی را در جمعیت مورد مطالعه توضیح می‌ دهد. این بدان معناست که اگر شما دو نفر را انتخاب کنید که دارای تربیت، تحصیلات و تجربیات زندگی مشابهی هستند، این ژن به تنهایی می تواند 6 درصد تفاوت در میزان اعتماد آنها به دیگران را ایجاد کند.

این رقم ممکن است کم به نظر برسد، اما یک یافته قابل توجه در حوزه ژنتیک است، به خصوص وقتی که پیچیدگی رفتار انسان را در نظر بگیریم.

اما این از نظر عملی به چه معناست؟

کشف ژن اعتماد می تواند به عنوان پلی بین زیست شناسی و علوم اجتماعی عمل کند و شکاف سنتی بین این دو حوزه را به چالش بکشد.

علاوه بر این، این واقعیت که این ژن عمدتاً در مغز بیان می‌ شود، سؤالات جالبی را در مورد نقش آن در شکل‌ دهی مسیرهای عصبی و مکانیسم‌ های سیگنالینگ ایجاد می‌ کند.

این ژن به جای اینکه مستقیماً بر سطح اعتماد تأثیر بگذارد، احتمالاً نقشی در شکل‌ دهی مدارهایی در مغز دارد که با مکانیسم ذاتی بقای (جنگ یا گریز) ما مرتبط است.

در واقع، اگر اعتماد به دیگران به عنوان یک بافر در برابر استرس عمل کند و در نتیجه سطح کورتیزول را کاهش دهد، ممکن است خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و افسردگی را کاهش دهد.

پیامدها می تواند عمیق باشد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای آشکار کردن تعامل پیچیده بین ژنتیک، اعتماد و سلامت مورد نیاز است. با این حال، کشف یک مبنای ژنتیکی برای اعتماد، راه‌ های جدیدی را برای تحقیقات بین‌ رشته‌ ای باز می‌ کند و بینش‌ های تازه‌ ای را در مورد ارتباطات پیچیده بین زیست‌ شناسی، رفتار و جامعه ارائه می‌ دهد.

یک چیز واضح است: درک ریشه های ژنتیکی آن ممکن است کلید تقویت جوامع سالم تر و منسجم تر در دنیای پیچیده امروزی است.