ادرار کردن زیر دوش موضوعی است که بسیاری از مردم اغلب درباره آن صحبت نمی کنند، اما به طرز شگفت آوری رایج است. برخی استدلال می کنند که این یک عادت بی ضرر است، حتی برای صرفه جویی در مصرف آب مفید است، در حالی که برخی دیگر معتقدند که می تواند خطراتی را ایجاد کند هم از نظر بهداشتی و هم از نظر فیزیکی. آب گرم و محیط آرام حمام ممکن است تسکین خود را آسان تر کند، اما آیا این عمل مضرات بالقوه ای دارد؟
خطرات طولانی مدت برای سلامت مثانه یا عضلات کف لگن
به‌دلیل خطرات بالقوه سلامتی، ادرار کردن منظم زیر دوش توصیه نمی شود. این می تواند منجر به شل شدن ناقص عضلات کف لگن شود که ممکن است منجر به تخلیه ناقص مثانه شود. این می تواند باعث احتباس ادرار، افزایش خطر عفونت، سنگ مثانه و حتی مشکلات کلیوی در طول زمان شود.
ادرار کردن منظم زیر دوش به خودی خود خطرات قابل توجهی برای سلامت مثانه ندارد، اما می تواند به بهبود رفتار کمک کند. نگرانی در ایجاد یک ارتباط روانی بین صدای آب جاری و میل به ادرار کردن است که می تواند منجر به انقباضات غیر ارادی مثانه در خارج از دوش شود.
این به ویژه برای افراد مبتلا به اختلال عملکرد کف لگن مواجه هستند مشکل ساز است، زیرا ادرار کردن مکرر در حالت ایستاده ممکن است عضلات کف لگن را به درستی درگیر نکند و به طور بالقوه آنها را در طول زمان ضعیف کند.
نگرانی های بالقوه بهداشتی
ادرار کردن در فضای دوش مشترک می تواند نگرانی های بهداشتی را به دلیل وجود باکتری و آمونیاک در ادرار، که می تواند منجر به بو و احتمالاً به رشد میکروارگانیسم های مضر منجر شود، ایجاد کند.
در حالی که ادرار به طور معمول هنگام خروج از بدن استریل است، اما همچنان می تواند به عنوان واسطه ای برای باکتری های پوست یا محیط اطراف عمل کند. برای به حداقل رساندن این نگرانی ها، ضروری است که به طور منظم دوش را با پاک کننده های ضد باکتری تمیز کنید تا اطمینان حاصل شود که فضاهای مشترک بهداشتی باقی می مانند.
تفاوت در نحوه ادرار کردن در حمام ممکن است بر مردان و زنان تأثیر بگذارد
ادرار کردن در حمام به دلیل تغییرات آناتومیکی بر روی زنان و مردان متفاوت است. در مردان، پروستات از مثانه و مجرای ادرار پشتیبانی می کند. با این حال، زنان فاقد این حمایت هستند و آنها را مستعد فشار آوردن به مثانه در هنگام ادرار کردن در حمام می کند. این فشار می تواند منجر به تخلیه ناقص مثانه شود که خطر عفونت، سنگ مثانه و بی اختیاری طولانی مدت ادرار را افزایش می دهد.
مردان تمایل دارند در حالت ایستاده ادرار کنند، که کمتر بر عضلات کف لگن تأثیر می گذارد. در همان زمان، زنان ممکن است متوجه شوند که ادرار کردن در حالت ایستاده، عضلات لگن آنها را به طور کامل درگیر نمی کند، و به طور بالقوه به تضعیف کنترل در طول زمان کمک می کند.
به‌علاوه، نحوه ادرار کردن مردان و زنان می تواند از نظر الگوهای اسپری متفاوت باشد، به این معنی که زنان ممکن است بیشتر مستعد تماس ادرار با پاها باشند که این امر نگرانی های بهداشتی را افزایش می دهد.
