زحل ۱۴۶ قمر دارد که بیش از هر سیاره دیگری در منظومه شمسی است و در آن بین، انسلادوس به خاطر یخ فشان هایی که از اقیانوس زیر سطحی سرچشمه می گیرند جایگاه منحصر به فردی دارد. تحلیل داده های کاسینی، احتمال وجود حیات فرا زمینی را در اقیانوس های زیرسطحی انسلادوس افزایش داده است.
نگار علی در بازه زمانی ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷، ماموریت کاسینی به رهبری ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا به بررسی زحل و قمرهای آن پرداخت. کاسینی توانست در ۱۳ سال تحقیق و پیش از شیرجه انتحاری خود در شهریور ۱۳۹۶، یافته های شگفت انگیزی را ارائه کند؛ انسلادوس، تنها ۵۰۴ کیلومتر قطر دارد و یک اقیانوس آب مایع را در زیر پوسته یخی خود، جای داده است.
فوران های سطح انسلادوس را گاز و دانه های یخی تشکیل داده اند که آب اقیانوس را به فضا پرتاب می کنند؛ مهندسان ناسا، آژانس فضایی اروپا و ایتالیا نتوانستند به نمونه هایی از این فوران دست پیدا کنند، با این حال نصب دستگاهی بر روی فضا پیمایی که به سطح انسلادوس رفته است در بررسی نمونه ها و اندازه گیری ترکیب اقیانوس زیر سطحی به آن ها کمک کرده است.
درست مانند اقیانوس های زمین، اقیانوس انسلادوس حاوی نمک است که بیشتر آن کلرید سدیم است که معمولاً به عنوان نمک خوراکی شناخته می شود. اقیانوس این قمر همچنین حاوی ترکیبات مختلف بر پایه کربن است و فرآیندی به نام گرمایش جزر و مدی دارد که انرژی را در ماه تولید می کند. آب مایع، شیمی مبتنی بر کربن و انرژی همه اجزای اصلی حیات هستند. بنابر آنچه گفته شد، مواد لازم برای زنده ماندن حیات در این قمر وجود دارد.
در سال ۲۰۲۳، دانشمندان، فسفات، یک ترکیب حیاتی دیگر را در ذرات یخی که از یخ فشان های انسلادوس فوران می کنند، پیدا کرده‌اند. فسفات، شکلی از فسفر، برای تمام حیات روی زمین حیاتی است. بخشی از DNA، غشای سلولی و استخوان است. این اولین بار بود که دانشمندان این ترکیب را در یک اقیانوس آبی زیر سطحی فرا زمینی کشف کردند.
تا به امروز، هیچ شخصی موفق به یافتن حیات فرا زمینی نشده است، اما دانشمندان موافق هستند که انسلادوس مکانی بسیار امیدوار کننده برای جستجوی حیات است.
