آنتی بیوتیک ها با از بین بردن باکتری ها در بدن شما عمل می کنند. اما برخی از باکتری ها زنده می مانند و رشد می کنند، که می تواند درمان عفونت های آینده را دشوارتر کند. این نتیجه که مقاومت ضد میکروبی نامیده می شود.
در حالی که آنتی بیوتیک ها برای عفونت های جدی و تهدید کننده حیات ضروری هستند، گاهی اوقات برای شرایط دیگر نیز تجویز می شوند. در اینجا نحوه تشخیص مناسب بودن آنتی بیوتیک برای شما آورده شده است.
راهنمای مطالعه
آیا واقعاً من به آنتی بیوتیک نیاز دارم؟
در سال های اخیر، متخصصان سلامت توصیه کرده اند که در تجویز آنتی بیوتیک ها برای موقعیت های رایج، مانند درمان آکنه یا جلوگیری از عفونت های ناشی از روش های دندانپزشکی، محافظه کارانه تر عمل کنید.
تحقیقات نشان می دهد که هر چه دوره مصرف کوتاه تر باشد، خطر مقاومت کمتر است و در بسیاری از موارد، دوره های کوتاه تر به اندازه دوره‌های طولانی تر موثر هستند.
با این حال، برخی از پزشکان به تجویز دوره های طولانی تر از آنچه لازم است ادامه می دهند، بنابراین در هر شرایطی که هستید، بپرسید که آیا در کوتاه ترین دوره ممکن برای مصرف آنتی بیوتیک هستید یا خیر.
نوع آنتی بیوتیک را نیز در نظر بگیرید. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، که بسیاری از انواع باکتری ها را هدف قرار می دهند، نسبت به آنتی بیوتیک هایی که انواع کمتری را هدف قرار می دهند، احتمال ایجاد مقاومت بیشتری دارند.
شرایط رایج برای استفاده از آنتی بیوتیک
بسیاری از ما می دانیم که برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی، سرفه و آنفولانزا نباید آنتی بیوتیک مصرف کنیم. اما دستور العمل ها برای موقعیت های دیگر ممکن است کمتر ساده باشند.
جراحی و دندانپزشکی
آنتی بیوتیک های پیشگیرانه اغلب قبل از جراحی برای کاهش خطر عفونت تجویز می شوند. در این موارد، آنتی بیوتیک ها ارزش مصرف دارند. اما مصرف آنتی بیوتیک قبل از عمل دندانپزشکی اغلب ضروری نیست.
عفونت های مکرر دستگاه ادراری
اگر عفونت مزمن عفونت ادراری دارید که بیش از دو در شش ماه یا بیش از سه در یک سال تعریف می شود، دوره های کوتاه مدت آنتی بیوتیک های پیشگیرانه که معمولاً از سه ماه تا یک سال طول می کشد می توانند عود آن را در بزرگسالان کاهش دهند. اما این داروها همچنان خطرات مقاومت و عوارض جانبی ناخواسته (مانند راش، اسهال یا عفونت های مخمری) را به همراه دارند.
اگر عفونت ادراری مکرر دارید، بهتر است با روش های پیشگیری جایگزین مانند نوشیدن مایعات بیشتر شروع کنید. محصولات زغال اخته مانند آب میوه ها یا مکمل ها نیز ممکن است کمک کننده باشند. یا اگر به طور مرتب پس از مقاربت به عفونت های ادراری مبتلا می شوید، ممکن است یک دوز از آنتی بیوتیک را درست بعد از مقاربت مصرف کنید.
شواهد بسیار محدودی برای مصرف آنتی بیوتیک های پیشگیرانه برای عفونت های ادراری مکرر به‌طور نامحدود وجود دارد. اما اگر آنها را برای یک دوره طولانی تجویز کرده اند، مطمئن شوید که می دانید چه مدت باید طول بکشد.
شرایط پوستی
معمولاً برای افراد مبتلا به بیماری های پوستی مانند روزاسه یا آکنه آنتی بیوتیک تجویز می شود.در واقع، متخصصان پوست نسبت به ارائه دهندگان سایر تخصص های پزشکی آنتی بیوتیک ها را تجویز می کنند.
برای روزاسه شدید، آنتی بیوتیک ها اغلب بهترین درمان هستند. اگرچه کرم‌ها یا ژل‌های دارویی یا روتین های مراقبت از پوست ملایم می توانند به موارد خفیف تر کمک کنند.
برای آکنه، درمان های جایگزین و مؤثری مانند شوینده‌های بنزوئیل پراکسید، رتینوئید های موضعی و محصولات حاوی اسید سالیسیلیک در دسترس هستند.
آنتی بیوتیک های موضعی مانند کلیندامایسین ممکن است به موارد خفیف آکنه کمک کند، با عوارض جانبی کمتری نسبت به آنتی بیوتیک های خوراکی، اما همچنان می توانند باعث مقاومت ضد میکروبی شوند.
اگر نمی توانید از یک درمان جایگزین به دلیل عوارض جانبی آن یا به دلیل شرایط سلامتی دیگر استفاده کنید، استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی برای مدت طولانی تر منطقی است.
در نهایت به موقعیت منحصر به فرد شما بستگی دارد، بنابراین مهم است که در مورد هر گزینه ممکن با پزشک خود صحبت کنید.
