تلاش برای تمرکز پایدار در محل کار، اغلب افراد را به مسیرهای مختلفی سوق می دهد که هر کدام نویدهای افزایش کارایی و دستیابی به هدف را ارائه می دهند.
همه این چیزها در مورد این است که چگونه سازگاری واقعاً مهم است و چگونه مقدار کمی کار مداوم و متمرکز هر روز به شما کمک می کند تا به اهداف خود برسید. اما اغلب انجام یک کار مشابه برای مدت زمان بسیار طولانی می تواند واقعاً سخت باشد.
مکانیسم های روان شناختی اثر بخشی دوی سرعت
دوی سرعتی با شدت یکی از راهبرد های بسیار موثر برای غلبه بر تعلل، تحلیل در انجام کارها است.
در اینجا مکانیسم های روان شناختی در هنگام استفاده از دوی سرعت برای دستیابی به سطوح بالای تمرکز و بهره وری وجود دارد:
- دوی سرعتی اساساً مسدود کردن زمان در تقویم شما و از بین بردن تمام عوامل حواس پرتی از اطراف شما است، از جمله کنار گذاشتن تلفن است. این همچنین شامل تنظیم زنگ هشدار برای مثلاً 2 یا 3 ساعت بسته به کار در دست و غواصی عمیق در کار است. از نظر روانشناختی، با کار عمیق و شدید، ذهن را بر روی کار مورد نظر متمرکز می کند.
- اگر حواس پرتی وجود داشته باشد، ذهن سرگردان می شود، و وقتی به کار بر می گردید، باز هم برای وارد شدن به منطقه عمیق زمان می برد، بنابراین ارزش زمان شما کاهش می یابد. بنابراین، دوی سرعت به کمک شما می آید، جایی که عمداً بلوک های زمانی را طراحی می کنید تا حواس شما پرت نشود. شما این کار را با مسدود کردن زمان در تقویم خود، دور نگه داشتن تلفن، داشتن یاداشت ارسالی (مزاحم نشوید) روی میز خود یا حتی استفاده از هدفون با موسیقی.
دوی سرعت در مقایسه با سایر تکنیک های بهره وری چگونه است؟
دوی سرعت، رویکردهای متمایزی را برای بهبود تمرکز و تکمیل کار ارائه می دهد، و اولویت ها و زمینه های مختلف را تأمین می کند.
دوی سرعت در رویکردش متفاوت است، زیرا بر دوره های کمی طولانی تر کار متمرکز می شود، شبیه به (اجبار کردن) خود برای انجام یک کار به شدت برای مدت طولانی در یک روز.
معایب یا خطرات بالقوه مرتبط با تکیه بر دوی سرعت
بله، ممکن است ایراداتی در ارتباط با تکیه بر دوی سرعت به عنوان روش اصلی برای افزایش تمرکز و بهره وری وجود داشته باشد.
دوی سرعتی بر اساس فرضیه انفجارهای تلاش متمرکز عمل می کند. در حالی که برای کارهایی با جدول زمانی تعریف شده یا کارهایی که می توانند به اهداف قابل مدیریت تقسیم شوند، موثر است، اما ممکن است برای کارهایی که نیاز به تمرکز طولانی مدت یا پروژه های مقیاس بزرگتر دارند، پایدار نباشد.
اگر کسی در یک روز خاص فاقد انگیزه باشد یا احساس کند که الهام بخش نیست، ورود به منطقه و شروع کار بدون یک سیستم ساختار یافته یا اهداف روشن می تواند چالش برانگیز باشد.
