آب برای عملکرد روزانه و سلامتی ضروری است و ما فقط چند روز بدون آن می توانیم زنده بمانیم. با این حال، ما دائماً از طریق عرق، ادرار و حتی تبخیر هنگام نفس کشیدن آب از دست می دهیم. به همین دلیل است که ما راهی برای تنظیم و حفظ آب در بدن خود ایجاد کرده ایم. مانند سایر حیوانات، بقای ما متکی به یک انگیزه بیولوژیکی قوی است که به ما می گوید برای متعادل کردن از دست دادن مایعات، آب را پیدا کرده و بنوشیم.
این تشنگی است احساس خشکی در دهان که به ما نشان می دهد که باید یک نوشیدنی بنوشیم. این مکانیسم فیزیولوژیکی اساسی عمدتاً توسط بخشی از مرکز کنترل مغز به نام هیپوتالاموس کنترل می شود. هیپوتالاموس سیگنال هایی را از نواحی مختلف بدن دریافت می کند و در مقابل، هورمون هایی را آزاد می کند که به عنوان پیام رسانی برای نشان دادن احساس تشنگی عمل می کنند.
راهنمای مطالعه
هیدراته ماندن (داشتن آب کافی در بدن) به دلایل مختلفی مهم است، از جمله:
- تنظیم دمای بدن از طریق تعریق و تنفس روان کننده مفاصل و چشم.
- جلوگیری از عفونت.
- هضم و جذب مواد مغذی.
- دفع مواد زائد (از طریق کلیه ها).
- جلوگیری از یبوست.
- عملکرد مغز (شامل حافظه و تمرکز) سطح خلق و خو و انرژی.
- عملکرد فیزیکی و ریکاوری پس از ورزش سلامت پوست.
کم آبی زمانی اتفاق می افتد که بدن ما آب کافی نداشته باشد. حتی کاهش جزئی سطح مایعات عواقب قابل توجهی مانند سردرد، احساس سرگیجه، بی حالی و تلاش برای تمرکز دارد.
کم آبی مزمن می تواند خطرات جدی تری برای سلامتی داشته باشد، از جمله عفونت های دستگاه ادراری، یبوست و سنگ کلیه.
شواهد چه می گوید؟
علیرغم اینکه تشنگی یکی از اساسی ترین محرک های بیولوژیکی برای هیدراتاسیون خوب است، علم نشان می دهد که احساس تشنگی و متعاقب آن مصرف مایعات همیشه با سطح هیدراتاسیون مرتبط نیست.ورزش همچنین می تواند مکانیسم تشنگی ما را تغییر دهد، اگر چه مطالعات در این مرحله محدود است. جالب توجه است،
راه های دیگر برای تشخیص اینکه آیا نیاز به نوشیدن آب دارید یا خیر
در حالی که اذعان می کنیم که برخی افراد نیاز به نوشیدن بیشتر یا کمتر آب نیاز دارند، برای بسیاری از افراد، هشت فنجان (یا دو لیتر) در روز مقدار مناسبی از آب است. اما فراتر از تشنگی، راه های زیادی وجود دارد که می توان تشخیص داد که آیا ممکن است نیاز به نوشیدن آب بیشتری داشته باشید.
رنگ ادرار
ادرار زرد کم رنگ به طور معمول نشان دهنده هیدراتاسیون خوب است، در حالی که ادرار تیره تر و غلیظ نشان دهنده کم آبی بدن است.
دفعات رفتن به توالت
ادرار منظم (حدود چهار تا شش بار در روز) نشان دهنده آبرسانی خوب است. تکرر ادرار می تواند نشانه کم آبی بدن باشد.
تست تورگ پوست
به آرامی نیشگون گرفتن پوست (مثلاً در پشت دست) و مشاهده سرعت بازگشت پوست به موقعیت طبیعی خود می تواند به ارزیابی هیدراتاسیون کمک کند. بازگشت آهسته ممکن است نشان دهنده کم آبی بدن باشد.
دهان و لب ها
خشکی دهان یا لب های ترک خورده می تواند نشانه های اولیه کم آبی بدن باشد.
سردرد و خستگی
سردردهای مکرر، سر گیجه یا خستگی غیر قابل توضیح می تواند نشانه هیدراتاسیون ناکافی باشد.
تعریق
در افراد فعال بدنی، نظارت بر میزان تعریق آنها در طول فعالیت می تواند به تخمین از دست دادن مایعات و نیاز به هیدراتاسیون کمک کند. اگر فرد نتواند مایعات از دست رفته از طریق مصرف آب را جایگزین کند، سطوح بالاتر عرق ممکن است فرد را مستعد کم آبی کند.
این شاخص‌ها، با هم استفاده می شوند، تصویر جامع تری از هیدراتاسیون بدون اینکه صرفاً به احساس تشنگی بستگی داشته باشد، ارائه می دهند. البته، اگر احساس تشنگی می کنید، نوشیدن کمی آب همچنان ایده خوبی است.
